Peringia ulvae

Dit slakje heb ik uit schelpengruis gevist van de zandmotor (24-3-2022). Dit slakje werd voor het eerste beschreven in 1777 door Thomas Pennant, maar ze zijn al veel langer bewoners van het wad. Er zijn namelijk fossielen van wadslakjes gevonden die helemaal teruggaan tot het Holoceen. Deze fossielen zijn dus meer dan 11.000 jaar oud. Het slakje wordt vaak maar een paar millimeter groot. Hun schelpjes zijn klein en heel dun, maar daardoor niet minder mooi. Het schelpje is opgebouwd uit een spiraal. Deze gaat vaak ongeveer 6 tot 8 keer rond en eindigt in een mooie spitse punt. Het schelpje is bijna helemaal glad, maar als je heel goed kijkt zie je hele fijne groeilijntjes. Een wadslakje is in het water lichtbruin en soms een beetje geel van kleur. Een aangespoeld slakje lijkt vaak grijs of blauw.